WYMOGI WYDAWNICZE
I. Wymogi edytorskie
1. Edytor: Microsoft Word (format .doc)
2. Marginesy: G, D, L i P – 2,5 cm
3. Objętość artykułu – max. 22 strony (40 tys. znaków ze spacjami)
4. Objętość streszczenia –max.1000 znaków w języku angielskim
5. Czcionka – Times New Roman, odstępy między wierszami – 1,5 p
• Imię i nazwisko autora – wyśrodkowanie, 12 pkt
• Nazwa uczelni lub instytucji – wyśrodkowanie, 11 pkt
• Tytuł artykułu - wyśrodkowanie, 14 pkt
• Tekst główny – normalny, wyjustowanie, 12 pkt
6. Przypisy - wyłącznie dolne
7. Odnośniki do przypisów w tekście powinny być umieszczone przed kropką kończącą zdanie, z wyjątkiem oznaczeń roku – r. i wieku w.; jeśli w tekście odsyłacz do przypisu zbiegnie się z przecinkiem lub średnikiem stosujemy tą samą zasadę co przy końcu zdania – odnośnik umieszczamy przed tymi znakami
8. Inne
• Tabele - Microsoft Word, 10 pkt, wyśrodkowanie, obramowanie pojedyncze 0,5 pkt, bez autoformatowania, automatyczna wysokość wierszy
Tabela 1, Tytuł – 11 pkt
|
|
|
|
|
|
Źródło: 10 pkt.
• Rysunki i schematy –Microsoft Word, numerowanie, tytuł oraz źródło – jak w tabeli.
II. Wymogi redakcyjne
1. Pisownia imion i nazwisk
• Należy podawać oryginalną formę imion i nazwisk, w wyjątkowych przypadkach (np. Krzysztof
Kolumb) dopuszczalna jest wersja spolonizowana utrwalona polską tradycją,
• Imiona osób przytaczanych po raz pierwszy winny być podane w pełnym brzmieniu; w pozostałych przypadkach stosujemy inicjał imienia bądź tylko nazwisko; w przypisach podajemy wyłącznie inicjały imion i nazwisko, bez tytułów naukowych, zawodowych i arystokratycznych.
2. Pisownia dat i liczebników w tekście:
• miesiąc słownie, np. 1 września 1939 r.,
• okresy od do, np. 5-15 marca 2015 r.,
• daty wtrącone w nawiasie: miesiąc podajemy cyfrą rzymską, np. (1 IX 1939), nie podajemy skrótu: r.
3. Pisownia dat i liczebników w przypisach:
• miesiąc liczbą rzymską, np. 5 III 2000 (nie dotyczy cytatów i fragmentów narracyjnych), w razie braku daty dziennej miesiąc słownie, np. w maju 1945 r.
4. Pisownia określeń „wiek”, „rok”:
• przed — rozwinięte, np. w wieku XX, w roku 2011, po - skrócone, np. w XX w., w 2011 r.
5. Skróty:
• stosujemy ogólnie przyjęte np. itd., itp., m.in., etc. i inne, a także z reguły: r. (rok) i w. (wiek),
• w określeniach typu „w drugiej połowie”, „lata czterdzieste” nie używa się cyfr.
6. Liczebniki:
• zapis cyfrowy z oddzieleniem rzędów wielkości, np. 1411, 2012, 18546,
• zapis cyfrowy z zastosowaniem skrótów: tys., mln, mld, np. 2 tys., 5 mln, 10 mld,
7. Opis bibliograficzny:
• w przypisach stosujemy skróty takie jak w tekście (itd., np., m.in., etc.), skróty łacińskie:
ibidem, idem, eadem, iidem, eaedem, op. cit., loc. cit. oraz polskie określenia skrótowe – wyd., oprac., red. (nie pod red.).
• w tekście i przypisach tytuły prac publikowanych (monografie, prace zbiorowe, artykuły z czasopism, wydawnictwa źródłowe, itp.) zapisujemy kursywą; prace niepublikowane a będące w obiegu naukowym – zapisujemy czcionką prostą,
• monografie cytowane po raz pierwszy podajemy w pełnym brzmieniu, tj. wraz inicjałem (ami) imienia i nazwiskiem autora, tytułem (kursywa) miejscem i rokiem wydania, stroną (ami), np. M. K. Kamiński Konflikt polsko-czeski 1918-1921, Warszawa 2001, s. 158
• cytując kolejny raz, inną pracę tego samego autora tworzymy incipit, zaopatrując go w trzykropek,
np. M. K. Kamiński Polsko-czechosłowackie stosunki polityczne 1945-1948, Warszawa
1990, s.195
M. K. Kamiński Polsko-czechosłowackie…s.195
• cytując dzieło z poprzedniego przypisu, stosujemy skrót „ibidem”, np. ibidem, s. 195.
• jeśli, bezpośrednio po dziele danego autora cytujemy kolejne jego dzieło, zamiast nazwiska autora piszemy „idem” („eadem” dla autorek, „iidem” jeśli autorów jest więcej, „eaedem” jeśli autorek jest więcej), np. idem, Konflikt polsko-czeski 1918-1921, Warszawa 2001, s. 158.
• identyczne zasady powtórnego cytowania stosujemy przy artykułach z czasopism, prac zbiorowych, w wydawnictwach źródłowych itp.,
• cytowanie czasopism – inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł tekstu (kursywą), tytuł czasopisma w cudzysłowie, rocznik, rok wydania, numer lub zeszyt (cyframi arabskimi), strony, np. M.K. Kamiński, Sowiety wobec sytuacja spowodowanej kryzysem państwa czechosłowackiego we wrześniu 1938, „Dzieje Najnowsze„ R. 42, 2010 nr 3 s. 15-22
• cytowanie serii wydawniczych – inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł (kursywą), miejsce i rok wydania, nazwa serii i numer tomu (cyframi arabskimi), strony,
• teksty zamieszczone w wydawnictwach ciągłych o charakterze wydawnictw zbiorowych traktujemy jak artykuły w czasopismach, podając tytuł wydawnictwa w cudzysłowie: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł (kursywą), nazwa wydawnictwa (w cudzysłowie), tom, zeszyt, rok wydania, strony,
• jeśli książka ukazała się jako jeden tom lub zeszyt wydawnictwa ciągłego: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł (kursywą), miejsce i rok wydania, tytuł wydawnictwa ciągłego w cudzysłowie, tom (zeszyt), rok wydania, strony,
• cytowanie tekstu w pracy zbiorowej – inicjał(y) imienia i nazwisko, tytuł tekstu (kursywą), po przecinku w: (bez nawiasu kwadratowego), tytuł opracowania zbiorowego
(kursywą), inicjał imienia i nazwiska redaktora (red.), miejsce i rok wydania, strony, M. K. Kamiński, Czechosłowacja wobec wojny polsko—bolszewickiej w 1920 roku, w:
Wojna polsko—sowiecka 1920 roku. Przebieg walk i tło międzynarodowe, red. A. Koryn, Warszawa 1991, s. 185-198
• opisy bibliograficzne wtrącone do tekstu lub wywodu w przypisie zamykamy nawiasem okrągłym,
• tytuły częściej cytowanych edycji źródłowych, ewentualnie czasopism i wydawnictw zbiorowych, a także nazwy instytucji, takich jak archiwa czy biblioteki, po raz pierwszy piszemy w pełnym brzmieniu, podając w nawiasie dalej cytowany skrót np.Archiwum Akt Nowych, zespół Ministerstwa Spraw Zagranicznych (dalej: AAN, MSZ):
8. Na końcu każdego z artykułów winna znaleźć się bibliografia, która wraz z innymi złoży się na bibliografię całej publikacji.